تقدیم به تمام بانوان عزیز
تقدیم به تمام بانوان عزیز افسانه زن
تقدیم به تمام زنان ارجمند
هنگامی که خدا زن را آفريد به من گفت:
اين زن است.
وقتي با او روبرو شدي،مراقب باش که ...
اما هنوز خدا جمله اش را تمام نکرده بود
که شیخ سخن او را قطع كرد و چنین گفت:
...بله وقتی با زن روبرو شدی
مراقب باش که به او نگاه نكني.
سرت را به زير افكن تا
افسون افسانة گيسوانش نگردي
و مفتون فتنة چشمانش نشوي
كه از آنها شياطين
ميبارند.
گوشهايت را ببند
تا طنين صداي سحر انگيزش را نشنوي
كه مسحور شيطان
ميشوي.
از او حذر كن كه يار و همدم ابليس است.
مبادا فريب او را بخوري كه خدا
در آتش قهرت ميسوزاند
و به چاه ویل سرنگونت ميکند
مراقب باش....
و من بي آنكه بپرسم پس چرا خداوند زن را آفريد،
گفتم: به چشم.
شيخ انديشه ام را خواند و نهيبم زد كه:
خلقت زن به قصد امتحان توبوده است و اين
از لطف خداست در حق تو.
پس شكر كن و هيچ مگو....
گفتم: به چشم.
در چشم بر هم زدني هزاران سال گذشت
و من هرگز زن را نديدم، به چشمانش ننگريستم،
و آوايش را نشنيدم.
چقدر دوست ميداشتم بر موجي كه مرا به سوي او ميخواند
بنشينم،
اما از خوف آتش قهر و چاه ويل باز ميگريختم.
هزاران سال گذشت
و من خسته و فرسوده از احساس ناشي از نياز به چيزي يا كسي كه
نميشناختم
اما حضورش را و نياز به وجودش را حس مي كردم .
ديگر تحمل نداشتم .
پاهايم سست شد بر زمين زانو زدم، و گريستم.
نميدانستم چرا؟
قطره اشكي از چشمانم جاري شد
و در پيش پايم به زمين نشست...
به خدا نگاهي كردم
مثل هميشه لبخندي با شكوه بر لب داشت
و مثل هميشه بي آنكه
حرفي بزنم و دردم را بگويم، ميدانست.
با لبخند گفت:
اين زن است .
وقتي با او روبرو شدي
مراقب باش كه او داروي درد
توست.
بدون او تو غیرکاملی .
مبادا قدرش را نداني و حرمتش را بشكني
كه او بسيارشكننده است .
من او را آيت پروردگاريم براي تو قرار دادم.
نميبيني كه در بطن
وجودش موجودي را میپرورد؟
من آيات جمالم را در وجود او به نمايش درآورده ام.
پس اگر تو تحمل و ظرفيت
ديدار زيبايي مطلق را نداري
به چشمانش نگاه نكن،
گيسوانش را نظر ميانداز،
وحرمت حريم صوتش را حفظ كن
تا خودم تو را مهياي اين ديدار كنم...
من اشكريزان و حيران خدا را نگريستم.
پرسيدم: پس چرا مرا به آتش قهر و چاه ويل
تهديد كردي ؟!
خدا گفت: من؟!!
فرياد زدم: شيخ آن حرفها را زد و تو سكوت كردي.
اگر راضي به گفته هايش نبودي
چرا حرفي نزدي؟!!
خدا بازهم صبورانه و با لبخند هميشگي گفت:
من سكوت نكردم،
اما تو ترجيح دادي صداي شيخ را بشنوي
و نه آوای مرا ...
و من در گوشه اي ديدم شيخ دارد
همچنان حرفهاي پيشينش را تكرار ميكند ...
باید گاهی سکوت کنیم
شاید خدا هم حرفی برای
گفتن داشته باشد
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
